Toen onze driejarige zoon in 2006 de diagnose autisme kreeg, stond ons leven op zijn kop. Niet wetende wat we konden verwachten bracht dit onzekerheid en angst naar boven. Er was bovendien nog niet zoveel geweten hierover. Wel wist men dat het met erfelijkheid te maken had én met omgevingsfactoren. Voor de rest tastte men nog heel erg in het duister, onderzoek had nog geen duidelijkheid kunnen geven. We moesten het autisme een plaats geven en ons erbij neerleggen.

Ik herinner mij het gevoel van machteloosheid en paniek. Wat moest er nu gebeuren? Zou het goed komen met hem? Bovendien doken er ook veel andere ongemakken op zoals neus- en oorontstekingen, buikklachten, huidproblemen, etc. Meerdere ziekenhuisopnames volgden en zelfs één keer leek het echt niet goed te gaan. Had dit alles iets met autisme te maken, was het toeval? Meer kinderen met autisme hadden blijkbaar ook last van deze klachten. Van waar kwam dit dan? En hoezo... een spectrum? En hadden de vaccins er al dan niet iets mee te maken?

Hoe dan ook, ik kon het niet loslaten. Veel professionele hulp was er toen nog niet en ik kon me er niet bij neerleggen dat een normaal begaafde jongen zijn eigen leven niet (of moeilijk) zou kunnen leiden. Het gebrek aan info voelde heel dubbel. Enerzijds had ik graag alle info voorhanden had gehad en anderzijds wilde dit zeggen dat er misschien nog veel mogelijk was (ook al was dit dan (nog) niet bewezen). Ik zou er sowieso uithalen wat er in zat. Sindsdien ben ik mij gaan verdiepen in autisme en alles wat er verband mee hield.

Als massagetherapeut wist ik reeds dat massages heilzaam zijn om dichter bij jezelf te komen, en om het emotionele gedeelte in balans te krijgen ging ik mij verdiepen in Bachbloesems. Een opleiding tot Bachbloesemadviseur was het logische gevolg. Naast massage, Bachbloesems én een opleiding tot autismecoach kwamen ook opleidingen over voeding, supplementen/kruiden en het energetische aspect (zoals reiki - waarin ik mij master healer mag noemen- en  het gebruik van stemvorken) aan bod. Het was wonderlijk om te zien hoeveel er mogelijk was. Ook het belang van een goede ademhaling is uiteraard cruciaal.

Ik ben nooit gestopt met bij te leren, en een opleiding tot BrainQ-therapeut (epigentica) maakte het rijtje af. Dit was voor mij de missende link. Door de combinatie van dit alles kon ik een verschil maken.

Zoveel jaren later kijk ik met glinsterende ogen naar mijn volwassen autismeheld. Het is echt wel goed gekomen met hem :-).

Achteraf gezien had ik meer vertrouwen moeten hebben, en minder angst. En dát wil ik graag voor jou.

Het is zeker niet altijd makkelijk geweest en op een heel aantal momenten zag ik het heel anders, maar... 'autisme' heeft ons uiteindelijk veel gebracht. Het heeft onze kijk op het leven veranderd, verrijkt.

Met de verworven kennis heb ik ondertussen veel tools in handen om ouders inzichten mee te geven zodat ze de symptomen waarmee hun kind kampt fel kunnen verminderen.

Het is mijn missie om ook anderen verder te helpen, zodat zij de zoektocht naar wat helpend is (en wat niet) kunnen overslaan.

Ik wil jullie graag handvaten geven alsook het geloof in jezelf, waardoor uiteindelijk alles toch een beetje makkelijker wordt.

Liefs, An x